Mürekkep Niyazı Şiiri - Esma Nur Turan

Kelamlar yazılmaz oldu ya rab,
Lisanlar söylemez oldu,
Gözler görmez oldu artık insanoğlunun nezdinde,
Ne yapacağını şaşırdı beşer , bekleyemez oldu yârin gözlerini,
Kimsesizliğin kederi vurmuş başa açılmış kapılar,
Kapıyı çalmayı bilmeyene verilmez yârlar ..

Zor geliyor artık sadırlarda'ki sırlar,
Açığa vurulurken gizli kalan kâllar,
Kavi olurmu beden yârin sancağında,
Belki dayanırdı ahval sancağın minhacında..
Biz bir kudret beklerken yare kavuşmak için,
Meğer kudret bahaneymiş kavuşmak isteyen için,
Yazar durur garip kavuşmanın umuduyla ,
Bir derde kurban gider mürekkep sahife pınarında..

Gökten bir seda ilişti vahyin kaynağından
Mücahid geliverir keder pınarından ..
Buyur eder dostlar kudsi niyazi, kulak ver oku der bitsin nefis nazı,
Al kalemini yaz hüdayı bitsede mürekkebin ,
Gönüllerdir destan yazan, mürekkebi görmeyen için..