Fatma Bacı bu kaçıncı?
Tövbe diye haykıran sen değil miydin
Unuttun değil mi?
Yine yer döşeğindesin..
Yer sana yakın,
Ölüm yere yakın..
Ne habersiz yaşantıma girişin sorun oldu,
Ne de anlamsızca çekip gidişin çözüm.
Sen yüreğimin orta yerinde duran,
Çözülmeyen kördüğüm.
Hangi rüzgarın savurduğunu
Bilmediğim bir zamanda,
Yine yalnızlığımı boynumda ağırladım.
Ve deniz sanıp atladığım
Kör kuyularda,
Bir yılana sarıldım…
Görmeyen gözlerin
Karanlığa yürüyüşüydü ihanet.
Kör bir hançerdi kınında bekleyen zaman,
Ölümü gözleyerek…
Alın şu saatlerinizi geri,
Gün ışığından yararlanmak için değil …
Doyasıya sevmek,
Sevilmek için …
Alın şu saatlerinizi geri,
Ama uzun yaşamak için değil.
Dağlar bile
Kendine küsen tavşanı özler,
Sevdiğim özlemimden bihaber
Tavşan mı olsam
Yüzü ovaya dönük,
Bir avcı elinde
Domates iyidir,
Domates olmak daha iyidir.
Kimsenin olmak istemediği nedense …
Özenti hıyarlığa.
Devir onun nasılsa.
Bulduğu her yoğurda bulaşarak,
Hatırlar mısın?
En son söylediğimiz,
En masum ve çocukça yalana,
Ödediğimiz bedeli…
Yalan küçük,
Biçtiğimiz bedel çok büyüktü…
Duygularını kağıda dök,
Sevgini çiçekle anlat.
Geleceğe fal baktır,
Boş Dünya’nı rahatlat.
Koş bir Hediye kap,
Aşkını ucuza sat.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!