Umarsızca tüketilen ömrün en başında belli olan yalnızlığı şimdi fark edişim
Kalabalığın sesini artık duymuyor olmamdandır
Esintisiyle beni en kuytu köşelerine düşüren hatıran
Şimdi işlenmiş bir etamin oldu
Kara duvarlara astım seni..
Beni merak ediyorsan
Kara kara dizilmiş iki tane yanyana görme duyusu
İçinde kırık hayallerle sapsalak duran ben
Yanı başımızda bir kilo gözyaşı dolu şişe
Düşünüyoruz kimin kafasında kırılsada
Hıncımızı alsak, akıtsak gözü de, yaşı da, kanı da..
Da sen korkak, ben korkak, dünya alem cesaretli
Soğuk bir kış günü, saçlarını savurup gittin benden
iç yakıcı bakışını alamasanda, koyuverdin beni yanlızlığıma
Ata yadigarı diye kalır kiminde kilim, kasket
bende bıraktığın ülser, ne yanardağlar ne fırtınalar, ne büyük şiddet
alt tarafı küçücük bir kalp istemiştim oysa, şimdi çıkar üstünü yat ölüm uykusuna
Ben seni öldürdüm, öldürdüm be en sonunda...
Her tarafı sarılmış, kuşatılmışım gözlerin tarafından
Ben yüzme bilmezdim gülüm, sende boğuluncaya kadar
derinliklerinde gezinmekti en büyük zevkim
Acımtırak kahveyi tatlandıran ellerinle içmekti
Çekmekti en derinime kokunu
ve hayattı sana dokunmak
Hep gidip geldiğimiz yolları şimdi yürüdüğümde aptal anıları toplayıp, kirlerimden arındığım eskiden kalma hamamın sobasında YAKMAM...
Karanlık vadileri yalınayak kulağımda çınlayan gülüşmelerinle GEÇMEM...
Yağmuru beklemeden gözlerimden akanlarla ektiklerimizi SULAMAM...
Her balığa gittiğimde belki sen çıkarsın diye sevdiğin dudağımdan bir parça iğneye takıp oltayı ATMAM...
Yüksek bir tepeden sesimi atsamda kıyılarına
o çok sevdiğim küpelerine çarpar girmez içeri haykırışlarım
korkularımı usulca kürete ederken o uslanmaz beynimden
bir tek yaşlı gözlerin acıtır içimi
birde şu anki SENSİZLİK...
Sen yağmur ol, ben kar
karla karışık yağmuru oynayalım
sonrada çipura yüzdürelim deryamızda
açılalım adalara, gülelim ama sigarayı içimize çekince değil, öksürtmesin hain
yakalansakta tanıdıklara, biz masumu oynamayalım, çünkü masumuz YAĞMUR...
Ölmek, bir vefasızın gelmediği andır
Ölmek, yokluğunun son dakikalarıdır
Ölmek, yaşamın sonu değil, kokusunu alamadığın andır
Ölmek, yoksunluktur
Ölmek, aynı şehirde yaşayıp onu bir gün bile görememektir
Ölmek an meselesidir an an.
Tadım tuzum kalmadı
Dudaklarım kurudu, serdiğimiz çamaşırlar kurumadan
Ellerim yanıyor, evimizin ocağı yanmadan
Gözlerim görmüyor, bizimkiler mutlu günümü görmeden
Yüreğim sönüyor, bedenimin ateşi düşmeden
Bir aşk değil benim sana büyüttüğüm
uzun süren bir yolculuğun ardında, kafatası yorgunluğu
Bir sevgi değil benim hissetiğim
Tarlasını tüm yıl boyunca eken, bir kuraklık sonrasında kalan çorak tarla
Bir umut değilsin benim için
Oğlunu 20 yaşına kadar aslanlar gibi getirip, bir serseri kurşuna giden evlat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!