İtiraf ediyorum hayat...
Ruhumun hapishanesinde
Koğuşum olmuşken gamzeleri,
İdam etti beni hasreti
Ve
Urgan diye
Kadınım...
Unuttum
Seni özlediğim her bir dakika
Hasretine söylediğim şarkıları...
Öyle seviyorum ki seni,
Her bir hatırama sinmiş kokun
Hayatları,
Benim kadar kayıp olmayan
İnsanları seyrediyorum
Saklandığım
Bir köşesinden hayatın...
Henüz,
Merhaba bi tanem...
Bazen,
Hiç ses vermiyorsun bana...
Düşlerinden dökülen yaprakları
Duyamıyorum,
Korkuyorum
Merhaba kadın...
Hayatın,
Benimki kadar kayıp değil biliyorum...
Zamana karşı duran
Hayaller biriktiriyorsun ceplerinde
Ve artık beni değil,
Nasılsın...
Hala
Yalnız mısın
Kurduğun düşlerin ortasında...
Seni
Hiç anlamayan insanların dünyasında
Neden...
Bu kadar erken
Ve kolayca kaybettik
İçimizdekini...
Sırf
Bir gecede mi
Biz,
Ne zaman vazgeçtik kendimizden...
Çok mu geçti artık
Bazı şeyleri
Yeniden hissedebilmek için...
En masum halimiz
Her insan
Başka bir Tanrıya inanır
Çok acıdığında canı...
Her seferinde
Kaybolur
İçten içe ettiği duaların arasında...
Özgür bırak acılarını...
Yaşadıkların,
Akıp gitsin
Parmaklarından tenime...
Gecenin,
En güzel saatlerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!