Dilimizde sen varsın, gönüllerimiz de sen
Her anımız seninle, seninle yaşıyoruz
Günlerdir çaresizce, ne haldeyiz bir bilsen
Aynalara bakınca bu hale şaşıyoruz
Bir ufacık kıvılcım yakacak yürekleri
Boşa gider zaman, bir daha gelmez
Kendime kapandım, dardayım bugün
Kışı hiç görmeyen hazanı bilmez
Zemheri ayazda, kardayım bugün
Uçuşur fikirler bana gam verir
Gün doğunca dertleri bitecek sanıyordum
Tan yeri ağarınca yeniden başladılar
Belki de biter diye kendimi boşa yordum
Beni toprağa gömüp, kalbimi taşladılar
Umut tükendi işte kuşkular galip geldi
Fırtınaları bilsem senin zihninde kopan
Bakışın rotasında yelkenliye yön versem
Bir kanat takıverse bana sihirli sopan
Peşin sıra uçarak ardından geliversem
Huzur bulsam hasretli gönlümün yarasında
Tam on beş gün oluyor, hastaneye geleli
Bir şeyim yok demiştin, bizi üzmemek için
Hep dimdik ayaktaydın, beni bildim bileli
Şimdi ses vermiyorsun, konuşmuyorsun niçin?
Nezle bile olmazdın, olsan da biz bilmezdik
Coşkun olan hüznümüz, bir yaygara, durulmaz
Veren alır canları, haşa! hesap sorulmaz
Ağlar, ağlar canların, ağlamaktan yorulmaz
Gözlerimin hasretten yorulduğu gün bugün
Gitmemek için midir; sorulmaz, iltibasın
Geçtiğim sokaklar, geçtiğim yollar
Hep seni, bir seni, tek seni söyler
Rengarenk bir bahçe, süslenmiş dallar
Çiçek, yaprak, gövde, kök seni söyler
Her topuk bir ahenk, susmaz kaldırım
Yürekte fırtına, ruhumda hüsran
Eğilir bakışlar ayak ucuna
Kalbine yerleşip dolmuşsa hicran
İçinden çıkarıp dök avucuna
Dalgalansın ruhlar, ruh aleminde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!