Dert nakışı işlenince derince,
Her sevdalı inler kendi dilince,
Dünyadaki tüm renklere küsünce,
Kara sevda neden kara anlarsın.
Çile dergahında hırka giyince,
Fukara yağmanın hengamesinde,
Ne kaynar bilinmez tenceresinde.
Suskun çocukları penceresinde
Hayallere firar eder çaresiz.
Ağa sızmış dünya meyhanesinde,
Hatırına Troçki okuduğum kız,
Devrimim kalbinde deviniyor mu?
Devirdiğim için kızdığın kansız
Ona kaldın diye seviniyor mu?
Soldular mı yoksa minik çillerin,
Başımda bir tatlı bela, savsan savılmaz.
Tökezletti gamzeleri, belim doğrulmaz.
Kirpiğinin darbesine surlar dayanmaz,
Mağrur durmuşum ne çare, gözyaşım gammaz.
Kurduğum olmaz hayaller, hayra yorulmaz.
Bir tek Türk’ü sevemedi malum kavatlar,
Her bir tonu denediler, şimdi siyahlar.
Beddua yorgunu dilim sövmeye meyyal.
Bilinmez nelere gebe meçhul sabahlar.
Varsın salınsın dört koldan sinsi yılanlar,
Ağır ağır yarar iken çamurları kağnısı,
Dost elinden hançer yemek milletimin yazgısı.
Öyle ise tekrarlasın Türkün kadim döngüsü;
Gebe kalsın zaferine kahpenin her türlüsü.
Böğürmeye durduğunda sahte ilahlar,
Taze bedenleri bekler kanlı sunaklar.
Tekerrüre azmettiren var şu tarihi,
Yeni neslin yollarında eski tuzaklar.
Yoksa nasip Hak katından,
Umduğuna eremezsin.
Kavrulsan aşk pınarından
Bir yudum su içemezsin.
Varsa kibir hamurunda,
Dökseler bilgeler kelamlarını,
Mecnunsa dinleyen, dil neye yarar?
Bağlayın deseler ayaklarını,
Gönülse deliren, bağ neye yarar?
Yar derin işlemiş dert nakışını,
Sıradağlar gibi bela çökünce,
Üzerinde ecel kuşu dönünce,
Bedenini cellat gözler süzünce,
Huseyni şecaat, izzet senindir.
Düştüğün ateşler sarar serince,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!