Yaz, katip amca,
Ben okula gidemedim, sen yaz.
Biliyorum,
Bu zamanda,
Okumayan, yazmayan olmaz.
Olmaz,
Beni olmaza say,
Yaz.
Köy yerinde tarla, hayvan,
Ot, saman,
Ah rahmetli babam.
Ah garip anam.
Muhtar amcam.
Çiftlikte çalıştım sonra, katip amca,
Ahırları temizledim,
Çobanlık yaptım.
Tarla biçtim, çamaşır, bulaşık yıkadım.
Annemi aç, açıkta bırakmadım.
Adam oldum mu bilmem,
Ama okuyamadım.
Eksik kaldım katip amca,
Farkındayım, eksik kaldım.
Yalnız bir şey demek isterim sana,
Gerçekten,
O kadar yanlışı, eksiği olan insan tanıdım ki,
Varlıkta yoksul,
Gücünden habersiz,
Gereksiz yalanlarda, yalakalıklarda kaybolmuş
O kadar çok insan tanıdım ki,
Bu eksikliğimi eksiklik sayıp,
Utanmadım.
Onu da öğreneceğim, Allah'ın izniyle.
Bir bilsen şu kısacık ömrümde,
Neler öğrendim, anladım.
Okuma yazmayı da öğreneceğim.
Muratlar içinde,
Budur muradım.
15.12.2010 23.00
Şahbettin UluatKayıt Tarihi : 15.12.2010 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pek çoğumuzun hiç tanımadığı, pek çoğumuzun da ömrü boyu tanımayacağı o insanlarla ilgili de bir resim çizeyim istedim. Resim çizeyim ve antolojinin bu köşesine bırakayım. Birileri, yolları düştüğünde bakıp düşünürler diye. Kendi varlarına şükrederler, yoku olanları da tanırlar diye.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!