Murad Almadım Şiiri - Gül Yıldırım

‎
‎Doğuştan yaralı benim kaderim
‎Kırılmış gönlümde murad almadım
‎Dertlerim sıralı bitmez kederim
‎Darılmış gönlümde murad almadım
‎
‎Huzuru diledim her gün ahtıma
‎Kör talih gülmadi yine bahtıma
‎Züleyha misali küstüm tahtıma
‎Kurulmuş gönlümde murad almadım
‎
‎Acıyı yükledin verdin canıma
‎Dost gibi gelmedin bir gün yanıma
‎Gömdüm en derine kattım kinime
‎Vurulmuş gönlümde murad almadım
‎
‎Uykularım haram rahat yatamam
‎Boğazımda düğüm lokma yutamam
‎Feryat edip derdi baştan atamam
‎Burulmuş gönlümde murad almadım
‎
‎Zehir olmıuş içim hekim neylesin
‎Bilmem ki bu Gönül  kimi eylesin
‎Çektiğim çileyi bilen  söylesin
‎Derilmiş gönlümde murad almadım
‎
Tükendi yıllarım bitti yollarım
Kırıldı tutunmaz oldu dallarım
Keder tufanında yorgun kollarım
Karılmış gönlümde murad almadım

‎Bahtımın yıldızı bana gülmedi
‎Kırılmış gururum güven kalmadı
‎Nasıl bir dünyadır   aklım almadı
‎sürülmüş gönlümde murad almadım
‎
‎Güldenim sarardım  alım kalmadı
‎Mevsimler de geçti yılım kalmadı
‎Seher yeli kırdı dalım kalmadı
‎Yorulmuş gönlümde murad almadım
‎
‎25.12.25‎