Müptelayım Gülüşüne...

Haydi, gülsün yüzün... Tebessüm yakışır sana.
Bahar, bahar, diyordun; bak işte, bahar geldi.
Haydi, neşelen artık, aldırma başkasına.
Kedere ne gerek var? Bak toprağa can geldi.

Müptelayım gülüşüne... Ne hoştur tebessümün!
Senin bir tebessümün, bana bir bahar gibi...
Bülbül gülle yetinsin, bülbülüyüm hüsnünün.
Gül de erisin içim, ilkbaharda kar gibi...

Bir çocuk tebessümü, ne kadar saf ve temiz.
Bir çocuğun gülüşü, tüm kederime bedel...
Oysa gülmeyi bile, riyayla kirlettik biz.
Hâlbuki hangi çıkar, bir tebessüme bedel?

Bari sen gül çocuk, ben artık yapamıyorum!
Şükrünü yapamazsan, her nimet elden gider.
Seni gamlı görmeye, artık dayanamıyorum...
Bakma bana kederle, benimki bana yeter!