Müptelayım hayatın acı veren zehrine,
İlmik ilmik oldu her yaşanmışlık derdime,
Her gecenler gün dem vur benim sevgime,
Gelmişim dünyaya müptelayım sepebsizliğime,
Teselliyi nasipte umut buldum,
Eziyeti azmin ışığına serpiştirdim,
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
çok güzeldi emeğinize yüreginize saglık
HARİKA BİR ŞİİRDİ TEBRİKLER SAYGILAR
Acıları unutturan bir gönül mabedi ne güzel....Tebrikler....
acıya,umutsuzluğa müptela olmak,neşeye,umuda müptela olmaktan çok daha kolaydır...neyi daha çok yaşarsan,o sende vazgeçilmez olur..bir bakmışsın acıyı arar olmuşsun...gariptir ama bir o kadar da gerçektir...tebrikler efendim...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta