Müptela Üç Kuşak Sekiz Işık

MÜPTELA Üç Kuşak, Sekiz Işık

1. Annenin Işığında

Anne,
Gözlerime dokunurdun
kızım deyişinle dünya büsbütün başka olurdu.
Şimdi aynaya her baktığımda,
yavaş yavaş sana benzediğimi görüyorum.
Ben müptelayım
senin bana bıraktığın merhamete.

2. Benim Işığımda

Çocuk yaşta anne olup
çocuklarımla büyüdüm.
Kalemimle sığındım masalara,
şiirle örttüm kırgın yerlerimi.
Toprak taşla cilveleşip
su ile sevişecek ve yeşili doğuracak
dedim her defasında.
Ben müptelayım
şiirin, sabrın ve yeniden doğuşun sırrına.

3. Sekiz Işıkta

Hakan’la büyüdüm,
Özlem’le mucizeye erdim,
Serkan’la kuytuları aştım.
Beren Deniz’in kahkahasında gök açıldı,
Doruk’la dağların doruğuna yürüdüm,
Özgür Deniz’le dalgalara karıştım,
Zeynep Dilara’yla nar taneleri saçıldı,
Yiğit’le cesaretin adını öğrendim.

Ben müptelayım,
sekiz ışığın altında yeniden doğmaya.

4. Sonsuzluğun Sofrasında

Anne,
ben sana benzeye benzeye
onlara ışık oldum.
Onlar bana bakarken
senin bakışını görüyorlar.
Geçmişim, geleceğim,
küllerimden doğuran Anka’m,
ben müptelayım
üç kuşağın kalbinde,
sekiz ışığın nurunda
yeniden doğmaya.

MÜPTELA Üç Kuşak, Sekiz Işık

lşıklar hafifçe kısılır.
Fon müziğinde ney sesi duyulur

Ey kalbin derinliklerine dokunan gecenin misafirleri
Bu akşam size yalnızca bir şiir değil,
bir kadının üç kuşağa yayılan nefesini,
bir annenin kızına bıraktığı aynayı,
ve o aynadan sekiz ışığa doğan mirası getirdim.

1. Annenin Işığında

Bir ara sessizlik, sonra yumuşak ses tonuyla
Anne,
Yavaş yavaş sana benzediğimi görüyorum.
Her çizgi, her bakış,
bir zamanlar senin yüzünde saklıydı.
Ben müptelayım
senin bana bıraktığın merhamete.

2. Benim Işığımda

Çocuk yaşta anne olup çocuklarımla büyüdüm.
Kelimeleri masa altlarında sakladım,
şiirle örttüm kırgın yanlarımı.
Ve dedim ki
Toprak taşla cilveleşip
su ile sevişecek ve yeşili doğuracak

Ben müptelayım
şiirin, sabrın ve yeniden doğuşun sırrına.

3. Sekiz Işıkta

Ses yükselir, kalabalığa bakarak
Hakan’la büyüdüm,
Özlem’le mucizeye erdim,
Serkan’la kuytuları aştım.
Beren Deniz’in kahkahasında gök açıldı,
Doruk’la dağların doruğuna yürüdüm,
Özgür Deniz’le dalgalara karıştım,
Zeynep Dilara’yla nar taneleri saçıldı,
Yiğit’le cesaretin adını öğrendim.

Ben müptelayım
sekiz ışığın altında yeniden doğmaya.

4. Sonsuzluğun Sofrasında

Anne
Ben sana benzeye benzeye
onlara ışık oldum.
Onlar bana bakarken
senin bakışını görüyorlar.

Geçmişim, geleceğim,
küllerimden doğuran Anka’m,
ben müptelayım
üç kuşağın kalbinde,
sekiz ışığın nurunda
yeniden doğmaya.

Ney sesi yükselir.
Şair başını eğerek dinleyicilere selam verir.
Alkışlar uzun uzun yankılanır

Azra Nimet Öner