Müphem Şiiri - Müyesser Doğan

Çakmak taşın da bir alev pıhtısı,
Yakıyor gökkuşaklarını daha göğe çıkmadan.
Külden tepelere sıvanmış,
Yanlızlığın gün batımında dumandan bir renk.
Doğudan batıya iki dünya arasında. Müjdelerim yok ,
Ağlarken ,
Yaşlanmış ümitlerimin kirpik köklerinde,
Yeşerir bir alaca petunya.
Gitmekle kalmak arasında sırlanmış,
Müphem bir bilmeceyim ben
Sorular cevapları kovaladıkça,
Zaman akrebi yelkovana kırdırıyor.
Kendim kadar kalıyorum
Gücümse,
Sabrımın avuçlarında mavi bir nokta.
Müphem bir bilmeceyim ben.
Çözemez hiç kimse.