Munzur’un yamaçlarında dağlı küçük bir kızdı
yavru bir ceylanın gözlerinde ağlarken gördüm onu
öyle nazlı, öyle ürkek ve tek başına
yanakları bahar bahardı
ellerinde deste deste umut vardı
Umutla bakıyordu dünyaya, sevdayla bakıyordu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Sevgili dostum Nuri Can,
Ne zaman Munzur deseler, sen düşersin aklıma; dağların düşer. Dağlarına olan tutkun ve dağlarından esen acıların düşer...1982'de yazmışsın masalsı bu şiiri. Merak ediyorum, acaba halen yazıyor musun? Yoksa sustun mu gurbet yollarında?
Sevgi, selam ve dostlukla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta