Munzur’un Acıları Şiiri - Şah İsmail Ateş

Gökyüzü güneşi eğridir
Kuşların uçuşunda bunu bildim
Sırtımı döndüm Munzur'a
Güneş küstü

İmgenin pıhtısı kenger uçlarında
İmgenin sancısı süngü uçlarında
Munzur tanık bu acılara
Dil acıları anda kusar
Kirletmez duyguları

Faili meçhul çocuklar
Süngülerin ışıltısı güneşe gizlenmiş
Gölgeler dayanmış zamana
Utanarak geçiyor zaman şeridinden

Sesler ölü rüzgar sahipsiz
Bulutlar gökyüzünü yırtmış
Kuşlar kendi mevsiminde
Bülbül ötüyor kendi dilinde
At rengi arılar üşüşmüş diline
Munzur’un kenger çiçekleri
Alın terinden alır rengini