Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Ne güzel anlatmışsınız… Sözleriniz, bir sabah mahmurluğunda demlenmiş çay gibi; içimi ısıttı. Şiirler arasında çocukluğunuzu bulmanız, belki de şiirin en güzel hali; insana kendini hatırlatması.
Ben sadece yazdım, ama siz okurken yeniden yazdınız sanki. O ayçiçek tarlasını dizeler değil, sizin kalbiniz açtı.
İnanın, böyle bir cümleye teşekkür etmek bile eksik kalıyor. Ama yine de gönülden diyeyim: İyi ki okudunuz, iyi ki yazdınız. Kalbiniz hep açık kalsın şiire.
Sevgilerle,
sessiz bir dize kenarından.
şiirlerinizin tamamını okumadım henüz, ancak okuduklarım öylesine bizden, öylesine kendiliğinden ki...
sanki satır aralarında köydeki bir ayçiçek tarlasında, çocukluğumun en saf sabahlarında gezindim.
Zorlanmadan akan bir ırmak gibiydi dizeleriniz — duru, sakin ve derin.
Tüm kalbimle tebrik ederim, kaleminiz daim olsun, sevgilerimle.