Münzevi Manzara Şiiri - Ege Erkek

Bir çoban kendisine ait olan kulübesinde padişah rüyası gördü.
Uyandı, hayali gerçekliğin soğukluğuyla söndü.
Münzeviydi, barakasının dışını bir deniz sanardı.
Gördüğü rüya ise ölü doğmuş bir balıktı.

Sessizliğiyle hâletiruhiyesinin resmini çizerdi.
Beyaz tuvale umutla dokunan bir ressamdı.
Gülümsemesi yüzünde açan dikenli bir tebessüm gibiydi.
Gün batımı eşliğinde bitirirdi kaleminin çizdiği renkli hayatı onun çoban fermanı.

Koyun sürüsü çobanın yaşamında dans eden notalar gibiydi.
Dere kenarında sazıyla buluştururdu melodilerini.
Köy yolundaki tozlar çobanın ayak izlerini tınıya dökerdi.
Can dostlarının gözü önünde bu dünyadan göçtü gitti.