Münzevi Şiiri - Adige Batur

iki günü müsavi olanın
heybesinde yalnızlık
kahrında tezat
ellerinde mütereddid kaygılar
solukluyor zamanı
bin yıl çiçekleri

ve biz
ölmeyen
her dem diri benliğimizle
münzeviyiz.

yaşanmamış zamanlar umuyoruz
içi doldurulmamış hayatlar
havada asılı kelimeler var
toplanmak bekleyen
bir şehir
yarın kadar yakın
dün gibi uzak
gerçege en yakın yalan gibi
tahayyül ediyoruz
kovulduğumuz yere mi bu iştiyak
biz
cenneti mi özlüyoruz.