Yalnızlık...
Mümkünmüdür kendinle kendi içinde.
Kabaca kalabalıklaşırsın özün derinliğinde.
Çatışırlar ve de çoğalırlar sıklıkla
Ebesiz,nedensiz doğururlar
Münzevi benliğinde.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta