Münibe Çobanoğlu Şiirleri - Şair Münibe ...

bu geceden itibaren uzun bir mesai süreci başlıyor rüzgarlar için...
artık kokunu bana getirmek için fatih-alibeyköy arası kadar kısa kısa mesafede çalışmayacaklar...
bu şehir sokaklarında yürümek çivili zeminde yalın ayak dolanmak gibi can yakacak biliyorum
ama ayaklarım parçalanıp kan içinde kalsa bile bütün gücümle yılmadan inadına dolanacağım...
o çivili tahtalı sokakları dönüşünde bir şişe benzinle yakacağım...

gerçek hayatı
en yanlış kostümü giydiğimde öğrendim
tüm kemik uçlarımdan
iliklerim süzülüyordu soyunduğumda...
ama çırılçıplak kaldığımda bile,
masumdu tenim...

sen ölüyorsun
kumsal karanlık zindan
deniz kadar büyük acım
dalgalar kadar asi
sanki tutunmasam
yutacak hissiz bedenimi serdiğim

futursuzca sarf edilmiş
taze cümleler çarpıyor ayak ucuma
hayatıni basitçe tüketenleri seyrediyorum
ve sonra kayan yıldızları
ceset kokuları geliyor burnuma keskin keskin
cesetlerin hayata lanetini duyuyorum

duyguları alınmış bir et yığını olduğumu hissediyorum
sevmekten,özlemekten bir haber
tüm umutları tükenmiş,tutkularına kilit vurulmuş...

neden ısrarla nefes aldığımı,
yaşama sebebimi sorguluyorum

kimsesizliğin kalabalığında
gecenin en sessiz soytarısıydım
yüzümdeki koskocaman gülücük
akıverdi lavobaya
suya karışırken kahkahalarım
hüznüm hızla yayılıyordu

akıyor ellerimden gözlerinin büyüsü
yanıbaşımdasın ama tutamıyorum
bir karaçalı ormanının ürpertisi
sarıyor hayallerimi

düşlerim kadar yitik hikayemizin

bir kitap yazıyorum
tüm özneleri sana ait
hiç bir cümlesine nokta koyamadığım
yokluğunda tüm cümlelerim yarım,
tüm imla kuralları yetersiz...

yatağımın baş ucuna
fotorafını yapıştırdım
artık her gece
koynunda uyumanın ayrıcalığını tadacağım

sen evinde koyun sayarken

bir ihanetin laneti üzerimde
çıkmaz sokaklarla dolu labirentim
kırdılar kalbimin kilidini
kanıyor ciğerlerim

bilmezdim savaş açan