Münezzeh Şiiri - İlyas Kaplan

narin kalbimin temposu titrek
akciğerlerimin ritmik çalışması yavaş
ateş içinde yanarım günlerce

iç çekerek dişlerim birbirine kenetlenir
alıp kalbimi hayatın tam ortasına koyarım
dinletirim gecenin her anını
maziye uğurladığım her vakitten sonra usul usul

vaktim yok yeni bir savaşı başlatmaya
çünkü orada duygular topyekun katledilir
hiç birilerinin azılı suçlusu olmak istemem
çatışmaların ölümü reddeden yanını tatarım hep
dünyadaki her şeyden daha çok,
bir saniyeliğine de olsa kanımın sıcaklığını

öksüz kalmış dakikaları kucaklar avuçlarım
yarınlardan yeni çıkmış saatleri bir bir
ebedi zamanlara gözlerim mühürlenir
ağlaması yasak kalbim masumca atıyorken
bana ait bir dünyada yaşamak çok zor

umutlarımın kırıldığı hüzün zamanlarında
yanıp tutuşur yüreğimin sızısı en şiddetlice
nereye çıktığının bile farkına olmadan alevleri
sıcaklığı bir med-cezir dalgası gibi çarpar
en can alıcı noktalara isabet edip durur

keşke öylece duran altmış bin günüm daha olsa
tadılmamış anlar yaşanmamış duygularla dolu
izler bırakırım izini sürdüklerimle
sırf bu sebeple nice kalp atışları fark edilemeden güme gider
savaştığım kadar kazanırım
tutkunum kendi ellerimle yaptıklarıma

takılıp kalır bir zamanda her şeyin çıkış noktası
daha güçlü bir yönüyle yüzleşerek
nefret ederim utangaçlığımdan
yüzüm koyu kırmızı renge bürünür ,utanırım
çıkagelir bir yerlerden bir kenara atılmış ağlayışlarım
hicranları sarar beni zamansız ve mekansız

iyi kötü yanılgılarıyla yaşarım hayatı bir şekilde
başa çıkmanın zorluğu kaçınılmaz , çelişkilerle
bir kere daha sığınırım yokluğun çıkmazına
gitmesine izin vermenin beni incittiği kadar
zamanın aldatıcı çekiciliğine kapılıp
düşerim yalnızlığa böyle zamanlarda

kimselerin bilmediği meçhullere yolculuğum
öylesine sessiz öylesine derin bir huzurun merdivenlerinde
vakit geçmez gece bitmezmiş gibi gelir
kavgalardan azade ,savaşlardan münezzeh
yarınlara bırakılır kırık bir aşk hikayesi

redfer