Münevver 'e Şiiri - Orhan Yamak

         MÜNEVVER'E
Ne zaman geçsem o tamamlanmamış
İnşaatın önünden irkilirim içim sızlar
Deli çocuk gözlerim senle dolar...
Onaltıncı kattan onaltı yaşında
Bir Münevver  bırakır kendini boşluğa
Betona değil yüreklere çakılır
Ağır bir nükleer bomba şiddetinde
Ve vicdanlar ve herşey paramparça!
Bir Münevver bırakır kendini boşluğa
Ve biz tutamayız yüreğinden usulca
Herkesi varken kimsesiz  çocuk
Annesi babası ve bir yığın akrabası
Onaltısında daha yeni açmış  tomurcuk.
Aradığı  şefkati kaçmakta bulan
Okuldan  kendinden  topyekun toplumdan
Varsa eğer toplumsal vicdan yaralı.
Affet bizi kederli ve  mahzun  çocuk
Yeterince tutamadık ellerinden
Ve yeterince dokunamadık deli yüreğinden.
                                      O. YAMAK