Münafıkın Müşrikoz Şiiri - Seyfi Karaca

Yazılmışların ve söylenmişlerin
Ahmalkık ahbabıncalardan meşgul etmekten başka hiçbir hükmü yoktur
Zamana, mekana ve hem ömrüne
Kendi kapalı çarşılığına kutulamaktan başkayı hükmü geçmeyen
Her kim neyin iddasında bulunursa ve inanmak en başta
Hakka..adalate..
.........ondan bozulup yeniden kurulan sebebin ur köküne
Eğer hemen kapı eşiğindeki dünya komşuluğu
İnim inim iniltiler içindeyse, bozulmuş bağ ve hozan bahçesiyle
Ve öp öz kardeşini çiyanlı susuz kuyulara atar gibi
Bu vahşetlerden aldığı avansın geçimlik payıyla
Alıcı kuşlarcası dünya öksüzlüğüne kan kusturanların
İrinsi çanaklarından şöhretlice yalanarak
Yok mu medet sahibi, öldü mü insanlık çığrışlarına tıkanık
Yalanarak...
Ruhen çökük, bedenen zalım zulum ve ahmak..
Neye ve niye inandığınında hiçbir önemi yoktur
Ben müslümin islamım dese bile Münafık ve inkarenlikten öte
Geçeri yoktur sözü yalaşık kalıbının
Duyum kapılarını kapatarak hani..
Kendine işverenlerin kulculuğuna düşe kalka
Palazıyandan ruhunu demirleyip bittabik
Bedenini çil çil betonarmeleyen

Seyfi Karaca...........Aralık / 10