Münafık Olan Şiiri - Ayhan Kocabay

Yüreğinde fitneler gülücükle yüzünde
Yılan gibi sinsice akar münafık yılan
İnsan görünür fakat riya dolu sözünde
Maneviyat maskesi takar münafık olan

Helal haram ayırmaz her şey mubahtır ona
Kıvırır hiç fark etmez bir o yana bu yana
Yaptıkları zararmış ne fark eder ki cana
Sadece çıkarına bakar münafık olan

Konuştuğu yaptığı yaşayışına uymaz
Bir o kadar yüzsüz-dür bir o kadar da aymaz
Menfaati olunca hiç bir çağrıyı duymaz
İnsanlıktan edepten çıkar münafık olan

Kandırıp aldatmada usta dolandırma da
Hakikat'ı gerçeği bozup sulandırma da
Bir taş atıp kuyuya suyu bulandırmada
İnanırsan dünyanı yıkar münafık olan

İçi dışı başkadır kazandan kara dibi
Kendisini beğenir bir de adammış gibi
Haksızlıktan doldurur hem kalbini hem cebi
Güveneni kor olur yakar münafık olan

Her kılığa bürünür her fitneyi üretir
Kendine çıkar varsa ayağını diretir
Üzer garip masumu yürekleri eritir
Yalan palavra demez sıkar münafık olan

Bazen bir makam ile yada bir çift söz ile
Şeytana hizmet eden iki fettan göz ile
Hiç bir zaman yanaşmaz içindeki öz ile
Yüzüne her maskeyi takar münafık olan

Yaklaşırken usulca asıl amacı soymak
Bir haramın üstüne daha fazlasın koymak
Dünyayı versen ona yinede bilmez doymak
Olamaz hiç bir zaman vakar münafık olan

Yaratana havale edin böyle kulları
Uzak olsun istemen ayrı olsun yolları
Harama meyil eden kopsun deyin kolları
Kalbi ölmüş içinde kokar münafık olan

Ayhan Kocabay.
23.07.2020