Münafık Şiiri - Mehmet Tevfik Temiztürk

Münafık ki inanmaz, şüpheleri vardır,
İnanmak da istemez, inandım der anlatır,
Müminlerin içinde, insanları kandırır,
Aslında inançsızdır, kendisini aldatır...

İnanmadığı halde, inandığını söyler,
Ne ALLÂH (c.c.) ne de kitap onu ilgilendirmez,
Müslümanın içinde, Müslüman’dan görünür,
Müslüman zannedilir hiç ayırt edilemez...

Müminlerce sevilir, müminlerden sanılır,
Bazen şüphelenilse de münafık akıllıdır,
Sözünde durmaması, yalan söylemesiyle,
Emanete ihanetiyle yine de zor anlaşılır…

Yalan söyleyenin, günahını alamazsın,
Belki münafık değil, bu bilinmez şeydir,
Münafık içimizde, rahat rahat dolaşır,
Yalanı doğru gibidir daima tedbirlidir,
İçimizden olmuştur, ikiyüzlünün biridir…

(1995)