Sonumuzu unutmağa değil miydi?
Sonlu çizgilere o kadar bağlandığımız,
Bir güzel söz, gülünce çukurlaşan yanak
Ve bir ses şimdi süzülen anılardan
Sonumuzu unutmağa değil miydi?
Hep seni anmağa değil miydi?
Pişmanlık kanatlarını kuşandığımız?
Suçlar gururumuzu kırar, eksiltirdi
Sonra pişmanlık gelir, sana yükseltirdi...
Nedâmet zevkine alıştıksa,
Hep seni anmağa değil miydi?
Ama günahla kuşanılan, bu kanatlar,
Senden uzaklaştırırmış, düşünmedik.
Bilemedik fakat ne değişirdi bilsek?
Sonumuz yine iterdi, bu çıkmaza bizi
Ve Tanrım şimdi sana yakın değilsek,
Neyi değiştiriyor üzüntümüz?
Neyi değiştirir ki üzüntümüz?
Nedâmetsiz erişilmez mi mutluluğa?
Ömür boyu aramaktan yorulmuş,
Kapını çalacağız soluk soluğa;
Senden bir ses gelecekse eğer,
Ne soracaksa sorsun melekler.
Bu gürültülü sessizlikten
Diğer yanda çektiğimiz yeter.
Kayıt Tarihi : 14.2.2001 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Damarlarım çatlar gönlüm yaralı
Sensiz yaşam hicran yangın Habibim
Hülyalarım sakat gönlüm pareli
Ruhum hasta Ümmet yasta Habibim
Bülbül suskun sensiz sessiz ötüşür
Ufkum kör,bakış sarhoş Habibim
Sinem harap yanar yanar tutuşur
Tutsak olmuş kalbim pasta Habibim
Güller açtı güller güldü seninle
Soldu hepsi yokluğundan Habibim
Kokmaz artık gitti hepsi teninle
Rüyalarım zehir tasta Habibim
Ne Ömer var ne Osman var ne Ali
Karlar yanar hasretinden Habibim
Sıddık'ta seninle gitti gideli
Adalet kalmadı histe Habibim
Biçaredir ümmet birliğe hasret
Masamda gözyaşı kaldı Habibim
Kalbim titrer Mevla eylesin nüsret
Yıldızım karardı siste Habibim
Ömer Ekinci Micingirt
TÜM YORUMLAR (3)