Münacat Şiiri - Abdullah Toroslu

Yatırmadan yatak yorgan
Unutmadan seni bir an
Elde tespih dilde Kur’an;
Al canımım benim Rabbim!

Bunamadan kulun fakir
Sağlam iken akıl fikir
Ediyorken hamd ve şükür;
Al canımı benim Rabbim!

Hiç kalmadan namazımdan
Hiç kopmadan niyazımdan
Of çıkmadan şu ağzımdan;
Al canımım benim Rabbim!

Cin girmeden niyetime
Berdevamken hizmetime
Verip ömrüme hatime;
Al canımım benim Rabbim!

Çok artmadan veballerim
Duadayken bu ellerim
Müspet iken tüm hallerim;
Al canımı benim Rabbim!

Çok mübarek bir gecede
Tespihteyken baş secdede
Adın varken her hecede;
Al canımı benim Rabbim!

Uyanıkken her bir duygum
Zirvedeyken sana saygım
Şahadetken ahir kaygım;
Al canımı benim Rabbim!

Muhiplerim yanımdayken
Mevte hazır anımdayken
En müsait konumdayken;
Al canımı benim Rabbim!

Biz bu şiirimizde bazı dostların zannettikleri gibi (haşa) Allah'a isyan edip erken bir ölüm istemiyoruz. Ehl-i ilme malumdur ki, böyle bir şey hem kader cihetinden mümkün değildir hem de ona gerçekten isyan manası ifade eder. Zira ayetlerle sabit olan gerçek ölümlerin takdirinden önce ve sonra gelmesi söz konusu değildir. Onun indinde verilen hükümlerin asla değişmeyeceğini Bizzat rabbimiz defaetle beyan etmiştir. Bizim ki resulullah (sav) ın da dualarında dediği gibi erzel yaşa varıp ele aleme rezil olmadan maddi ve manevi sıhhatimiz yerindeyken ahirete irtihal etmeyi temenni etmektir ki bu sünnet olan makbul bir duadır ve de dualar istisnasız birer ibadet'tirler.

Abdullah Toroslu
07.05.2014-İzmir