Mumlar Sönerse Şiiri - Doğan Ülkekul

Aradım seni asırlarca

Gecenin

karanlığına saklıymışsın
Bulamadım
Ayışıklarında yüzünü

yıkarken
Sarmaşıklar arasında gördüm seni
Bir an

Sonra gittin

Hüzünlü şarkıları unuturum sandım

ardından
Ama sonra
Sarmaşıklar soldu gitti
Ayışığı karanlıklara

saklandı
Yittin

Çığlık oldu
Ateşli rüyalara karıştı
Seller gibi gözyaşları oldu

ayrılığın
Sesler kavuştuysa da birbirine
Zaman zaman
Rüzgarın soluklarında
Kollar, kucaklar, dudaklar
Hep

yoksuldu

Hiçbirşeye yaramadı
Günün aydınlığı sen olmayınca
O yüzden
Yokluğuma çok az zaman

kaldı

Ümit ışığım
Söndü sönecek
Fitilim yok
Mumum yok besleyecek

Bittim