plastik tadında yediğim içtiğim
yaz kış gözlerimi örseliyor duvar
paslanıyor demir gelip boyuyorlar
hep aynı renkte ölemem
beton tuttu ayaklarım dışarda kar
karın altında toprak nasıl hasretim
bir kuşun kanatları geçiyor üzerimden
bin kanat bakıyorum parmaklığa
aklı gidiyor nöbetçinin
kırk yıllık yoldan tanırım ben soğukları
ama asıl baharların erbabıyım
yine yorgun argın aşacak dağları
yine kapıma yıkılacak karanfil
elleriyle koymuş gibi bulac
..........
..........
Kayıt Tarihi : 4.3.2001 01:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
topraga kayarim
gok burur ustumu
oysa ben
sevgilinin ellerini ararim...
nerededir o
yoksa bana kustu mu!
:)
kutlayarak..
bir gün seviyor,bir gün sevmiyordun.
elektrik tellerinden geçeceğim amper amper
bir parça anason tadında uğurlayıp güneşi
saçlarından yıldız toplayacağım annemin
mümkünüm yok
bu gece her türlü firarım.
TÜM YORUMLAR (15)