İnsan istedikçe, başarıyormuş.
Sensiz de yaşamak, mümkünmüş gülüm.
Umutlar yeniden, yeşeriyormuş.
Sensiz de yaşamak, mümkünmüş gülüm...
Giderken arkandan, ağladım yandım.
Sensiz yaşanmaz, ölürüm sandım.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta