Mümkün Şiiri - Abdurrahman Koç

mümkün

gerçeği yoktur hayatın
ölümü elinde
beyaz bir aşk edip
yaşamak mümkün

zehri kanında panzehir
dev gövdeyi cüssesinde
karınca yapıp yaşatmak mümkün

özlemi ince belinde tutup
acıyı yüreğinde saklayıp
sözü dilinde hapsedip
gözlerinin muammasında
durmak mümkün

dudaklar alevde sarmalasa
ten kızıl tende
yürek cehennemde
tutar bir kağıdı yakar gibi
bu sevdayı da yakmak mümkün

bir yangının kıyısında
anlık vurulmanın eşiğinde
ölüm döşeğinde
isterse gönül belasının
bin para ettiği
meydanda da sevmek mümkün

isterse ellerimiz toprağı
saban olur sürer
çelik levhaları kağıt eder büker
geceyi parmaklarında
bembeyaz bir gün eder
ışıksız da görmek mümkün

yürürse ayakları bileğinden
güzel insanlarımızın
mermerleri tuz buz etmek
dağları ince patikalarda yol
yapmak
göğü el değdirtip kubbesine
aydın bir hayat çizmek
tabanlarında akıtıp
yol almak mümkün