Mümin Bilgin 2 Şiirleri - Şair Mümin Bil ...

Sesli harflerin suskunluğunda
Ellerinde kalan fısıltılarla değiştir cümlelerini
Sessiz harflerin haykırışlarında yüreğini saran cesaretinle
duyur kelimelerini
Gözlerinle nokta koy sessizlikle başlayan gürültüne
Bazen hüznünle, bazen de mutluluğunla bağla

Yabancıyız şimdi seninle
Dört duvar arasında göz kaçırmaca
Yeni oyunumuzun adı.
Sessizlikte gizli oyunun kuralı
Susmakta belli oyunun galibi
Aynı havayı soluyup,

Hep savaşın ortasındayım.
Topsuz, tüfeksiz...
Yüreğimle savunuyorum.
Senin için kalbimde açılan cepheyi
Esarete mahkum topraklarımda
Senin bayrağının özlemiyle

Beline varan sırma saçların rüzgarda dağılırdı,
Çoktan beyazlara karışmış bile...
Yüzüne baktıkça güzelliğinde kaybolurdu, hüzünlerim
Çoktan yıllar çentiğini atmış bile...
Boyası dökülmüş duvarlara
Gözlerin yeşilliğiyle anlatırdı,

Ayrılıklara inat olsun sevgilim
Eylülde gel.
Dökülen yapraklara aldırma, dökülsün!
Baharda tekrar yeşerir, kavuşur sevdiğine
Sert esen rüzgarlardan korkma, essin!
Diner öfkesi, af eder sevdiğini

Geçmişin çıkmaz sokağında
Sahipsiz bir sevgi
Nefret kokan sokaklarda
Yenik düşmüş yalnızlığına
Koca bir duvar kesti.
Güllerle dolu bahçenin önünü

Silinmez izler yurt edinemez kalplerde
Cesaret en etkili kalkandır, savaş meydanında
Korkusuz kaptan yoktur, aşk limanında
Zaman alır götürür uzaklara,
dönende olmaz geçmişin unutulan ilk durağına
Kış beyazın masumiyetiyle

Bu gece sessiz yürüyüş var.
Yıllardır şiddetin adresi olmuş sokaklarda
Farklı tenlerde bir avuç insan
Ellerinde kendi dillerinde yazılmış pankartlarla
Sessizce ağır adımlarla ilerliyorlar.
Bunca yaşanmış şiddetin gölgesinde

Yağmurun gökyüzünden ayrılışına benzer; aşk için dökülen gözyaşları
Deniz mavisi yüreklere acının rengi karıştı mı anlaşılır
Kara bulutların limana yanaştığı...
Derinden bir gürültü kopar yıllarca sessizliğe mahkum kalplerde
Hedefe yönelmiş kurşun gibi saplanır yeryüzüne
Gözyaşlarına muhtaç yağmur damlaları

Gülümse dedim, sıcacık bakışımla
Biraz duraksadı, şaşırdı birden!
Belki de unutmuştu gülümsemeyi
Korkuyordu, kabullenmiyordu gülmeyi
Kısa sürdü, gereksiz endişem
Hafif hafif dökülen yağmur damlaları gibi