Mumdan Gemi Şiiri - Elif Usta

“Ucu bucağı olmayan
denizimin mavisiydin..
Ben ise;
denizinden uzak,
mumdan bir geminin
kanatlarından süzülen
nazenin kızılı..
…
..
.
Alabildiğine derin ve engin okyanusta;
hoyratça esen fırtınaya inat,
mumdan bir gemiyle
açılmıştım sığ sularına..
Bağrıma bastığım urganmış bilemedim..
…
..
.

“Eriyorum..
mum misali”..
…
..
.

Sol yanımda inceden bir sızı nüksediyor
diken diken saplanıyor
nefesimi kesercesine..
Çıkarmaya çalıştıkça kan kaybediyor
senli yara sancılarım..
Açtığın yaralar kapanmıyor.
Düşünceler denizinde kulaç attıkça,
sürgüne uğruyor sevdaya esir kalpler..
Kırılıyor kalp kemiklerim tuz buz olurcasına..

“Yarama merhem olsan dahi
sürmem seni tenime..
Bir Elif Miktarı su olsan,
içmem bir yudum senden”..
…
..
.

Ay’ın şavkı bile uğramaz oldu gece yarılarıma..
Zifiri gecenin deminde bir parça
hüzün buğusu bırakıyorum gönül limanına..
Zemheri vurgunu aşkın ölümü
düştükçe avuçlarıma,
Unutulmaya yüz tutmuş ve kurutulmuş
sevda tomurcuklarını ipek mendile sarıp,denizin sığ sularına bırakıyorum..
Buğulanmış gözlerim bakakalıyor ardından…
…
..
.
Mumdan gemiyle açıldığım
sığ sularından dönüyorum
yürek mahzenime..
…
..
.

Şimdi sessizliğin sesine uzanıp,
Uyanmamak üzere
uyumak istiyorum..
…
..
.

Elif USTA
@1elif.miktari.siir___