Mumcu Şiiri - Tevfik Keneş

MUMCU

Köşede bekliyorum
Hafifçe koluma vurdu Mustafa
Seslendi gel diye
Alaca karanlıktı

Koşar adımlarla gittik
Vardık toptancı dükkânına
Beş kutu mum aldık
Daldık karanlık sokaklara

Seslendik
“Mumcu mumcu” diye
Karanlıkta kalmış evler
Ellerimiz üşüyordu

Mumları kısa zamanda sattık
Karanlıkta kalmış evleri
Mumlarla aydınlattık

Dönünce Mustafa evine
Evi de karanlıktı
Yaktı kocaman bir mum
Evini aydınlattı

Sonra sobayı yaktık
Üşüyen çocukları
Isıttık sımsıcak yürekleri

KUTUBİ Tevfik Keneş