Mum Ve Dansı Şiiri - Habibe Merih Atalay

Ten solar
Küçülür gider en
Bükülür…
Altın eritir mumun alevli yüzü
Zaman, aşıkları titreten reaya
Ağır ağır yok oluş…ve
Karanlık!
Eriyen gecedir ışığınca yüreğin
Soğukta yanarsan canla
Anca erişilir.
Kapanır pencere
Çekilir perde
Söner ışık
Karanlık!
Sabahı bir prömiyer yatağı
Birlik olur zaman, aşıkları titreten reaya
Vücutta hapsolur beyin
İki gövdeyi düşünür koca örümcek…
Işığına mum biten gecede
Mum gecedir ışığında
Gecelerindir ışığı mumun
Büyüler!
Bir dans mı? Sanki
Başlar o mumla
Uzatır geceleri belki kim
Bana öyle geliyordur bilir
Geceler bitmeyen mumdu aşığına
Solan ten küçülen en
Ve bükülen…
Giderken.