Bir küfür gibi mum ışığı,
Aydınlatmıyor yazdıklarımı.
Titrek bir tavırla
Sürekli dışa vuruyor.
Terk ediyor beni her boğumda.
Fitili yavaş yavaş çöküyor.
Külleri tekrar yanmayan havada
bir geçmiş daha çiziyor.
Bilmiyor mum, dibine ışık gitmiyor.
Velhasıl-ı kelam elektrik gelmiyor!
Oysa bana yapılanı yapmadım onlara,
Çok sonra yazdım şiirimi, çok sonra.
Söndürdüm onu anladığım an.
Tek mum daha aldım bir koşu, seveceği gibi.
Koydum bir karış uzağına çay altlığında,
Birbirlerinin diplerini aydınlatacakları gibi.
Eksik gördüm mumu,
Benden bir öz verdim ona yansıyıp.
Merkezdeyken yalnızlığını göremediğini anlayıp
Donakaldım ve ışıklar geldi!
Kayıt Tarihi : 6.9.2022 02:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairde anemizm ve doğa ile anoloji yapmak yaygındır. Neredeyse mitik bir düşünce biçimidir ama bu başka bir kültürel var oluş sohbetinin başlığı. Bir gün ışıklarım kesildi ve aydınlandım. 2017'de yazdığım bir şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!