Artık gözlerim bir kış günü;
Soğuk ve sessiz.
Üçüncü şahıs olmak böyle bir şeymiş.
Yüreğim yorgun;
''Dayan'' der gibi atıyor sadece.
Mum alevi gibi hayatımız,
Erimiş hissediyorum.
Son son alevim çılgına dönüyor
Bir aydınlık, bir karanlık ediyor etrafı.
Derdim kendimi anlatmak değil,
Sadece seni anlatamamak.
Bu yüzden biraz daha eriyorum.
Çok zaman geçecek,
Ne sen ben de kalacaksın,
Ne de o sen de.
Ama kimse saklamayı bilmeyecek yüreğinde;
Gözlerini, sesini,
sevgini, seni.
Benim gibi.
Ve kimse erimeyecek senin için,
Benim gibi.
Kayıt Tarihi : 3.11.2022 02:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Caner Erol](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/11/03/mum-127.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!