Mülteci botu Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Mülteci botu

Evinden yurdundan yuvasından vatanından olmuş
Can havliyle kaçan
Mülteci botundan düşmüş bir sabiyim
Kurtaran yok mu

Orda kimsa yok mu

Dünya boşalmış
Nereye gitmiş bu yedi milyar
Çocuk çığlığı kadın çığlığı
AŞK'ın feryadı
Niye duymuyor bu sağır kulaklar
Herkes KÖR herkes SAĞIR mı

İçimde bir yanda tekneler filikalar
Mavi yolculuklar
Şenlik şamata eskilerden kalma saltanatlar
Ben de yoksa da övündüğüm ülke boyu
Uzaklardan seyrettiğim bedava manzaralar
Öte yanda savaş çığlıkları

Ne güzel bir şey varsa AŞK'ı merhameti şefkati
Sevgiyi kundaklamalar
Hergün Ege'de onlarca şişme botlar botlar botlar
Ağı delip kaçan balıklar gibi o afacan çocuklar
İçimde yeniden yeşermesini istediğim kuru ağaçlar
Şarkı söyleyen şelaleler
Nefti yeşil göller sazlıklar kurbağalar
Nazlı NİLÜFERLER

Nereye saklandı yakamozlar
Yine her gece ay çıkıyor mu eskisi gibi
Mağrur ve neşeli bakıyor mu tepemizden
Hillal'ken dolunay aydede oluyor mu
Nerede o yangınımızı söndürecek yağmurlar
Nerede o gökkuşakları

Sarhoşum yalpalıyorum acıdan bir hoş olmuşum
Kana kana içiyorum denizi laciverd bir mürekkep balığına dönüşüp
Kaçak avcılar gibi kendime yakalanıyorum

Yüksel Nimet Apel
28/Aralık/2015/Pazartesi/Bodrum