Birbirine kenetli, mülteci bakışlı taşlar
hangi tarafa döndüyse yüzünü
rüzgar, işaret etti kaygan sıvıya
kalbine inemediği düşmanını;
bazı sokaklarda çözülmüştü direnci
yorgun ve yarım bakışlarında ürkeklik
ıslak ensesinde kahrolası gariplik
hangi tarafa döndüyse yüzünü
yıldırımlara işaret etti yağmur
bağrını delemediği düşmanını.
Mülteci sandılar seni, arnavut ruhlu taşlar;
üzerinde sigarasını söndürenler,
yüzüne edepsizce tükürenler,
ayakları ile iz yapan, demirden paletler.
kurtlar, karıncalar yemiş her yanını,
tesellin, bir buketten düşmüş çiçekler;
Usta Sinan görseydi, bu mazlum halini
hiç kopartır mıydı seni Selimiye avlusundan,
hiç çamurlara bular mıydı, alın değmiş yüzünü?
alacalı.renk renk dudaklar öperken
Haliç'e bakan, Süleymaniye avlusundan.
Kayıt Tarihi : 22.7.2003 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim kendi gözlerimle izlediğim bir İstanbul'du bu...Adına yakışır şekilde - ansar,ensar, nasır, yardımcı(lar) -İstanbul'un yardımına koşmuşsun genç arkadaşım!...
Sevgi ve teşekkürlerimle...
Naime Erlaçin
onun için kalıcı olsa gerek....
dilerim kalıcığı daimi olur Ensar
sevgiyle,
İstanbul'da yaşamakla İstanbul'u özlemek farklı şeylermiş...İstanbul'uı özleyenler sluetine takılıp kalıyor şehrin bencileyin..Yaşayanlarsa,arnavut kaldırımlarına varıncaya kadar farkındalar sizcileyin..
Teşekkürler..
Sevgiler
TÜM YORUMLAR (4)