Mülkün şehvetiyle doldurup durur

MÜLKÜN ŞEHVETİYLE DOLDURUP DURUR

Elde diken dilde sözün beteri
Herkes bir birini doldurup durur
Ne bir biteri var ne de yeteri
Soyun, sevdasını öldürüp durur

Neden bilmem bekler durur ok yayda
Ne bir düzen ne bir edep ne gayda
Son nefeste pişman olmuş ne fayda
Şeytana iblise güldürüp durur

Böylesi bir yazgı olmaz kaderde
Yaratan kulunu koymaz kederde
Kimi saçın yolup yemin eder de
Başına belâsın buldurup durur

Sözüne bakarsan yiğite benzer
Özüne baktım da bir ite benzer
Sülüğe pireye bir bite benzer
İpini kesmiş de toydurup durur

Yoksulu yoldaşı yar eden biziz
Eksilten değil de var eden biziz
Arsızın yerine ar eden biziz biziz
Vicdana saçını yoldurup durur

Şeytan da melek de elbet var ama
Yüreğinde, orda burda arama
Bulaşmış annenin sütü harama
Kendince bahane uydurup durur

Yaşam emek bilmek bir de sevmektir
Sevgi dediğin ne, bir dal çiçektir
Elzem olan üç beş lokma ekmektir
Mülkün şehvetiyle doldurup durur

Mahmut Nazik 28. 02. 2011 Mersin

Toydurmak: Sorumsuzca, amaçsızca, arsız, hatasının çokluğunun verdiği bir rahatlıkla, utanmaz bir hoyratlıkla dolaşmak. (Yerel sözcük. Bozyazı dereköy)