Mülkün Olsa Şu Cihan;

Hele eğleş birader, söyler misin ne derdin?
Şu manasız telaşla, sen kendini pek gerdin.
Çıkıp biri dese ki; derdin sana dermandır;
Merak ettim o zaman, acep ona ne derdin?

Sakın takma kafanı, her dünyevi nedene!
Çünkü böyle yaparsan, yazık olur bedene.
Madem Mevla ezelden, takdir etmiş şu işi;
Kısmetine razı ol, tevekkülü bir dene!

Dünya madem fanidir; değmez inan kedere.
Verileni az görüp, sövüp sayma kadere.
Kefenin cebi yokken, bu tavrın ne arkadaş?
Ne götürdü giderken, bir baksaydın pedere?

Elde çok var bende az, bu mu sebep gamına?
Şayet buysa sebebi, gam denilmez bil buna!
Baki cennet beklerken, ahirette mü’mini;
Nasıl gıpta edersin, ehl-i fısk’ın kam’ına?

Mülkün olsa şu cihan, neye yarar ukba’da?
Olur, sana orada, bil sadece bir a’da.
İki cihan mutunu, istiyorsan aziz dost;
Bırak malı metaı, kulluğunu et eda!

Abdullah Toroslu
30.01.2014-İzmir