Mülk senin Şiiri - Rubil Demir

MÜLK SENİN

Lütfunla metin olduk, sen verdin sabrı celil.
Yoksa dayanır mıydı, bu beden buna delil.
Hasret yükü altında inim inim inledi.
Etmedi sana isyan, yüreğini dinledi.

Ayı günü bağladım, zenne ümit ipine.
Bakmadım ahu göze, endamına tipine.
Aklım fikrim seninle haşırneş, her dem meşgul.
Koptum âlemden, hepsi bir ipte, zengin yoksul.

Ne sesimi duyan var, ne beni kale alan.
Sadece senin aşkın, geri kalanı yalan.
Bak, Adem, Havva kaldık, bendeki bu dünyada.
Sende dinle kalbini, düşme gurbete yada.

Bu günler ziyan oldu, ardarda koptu gitti.
Neşe üzüntü derken, baktık ömür de bitti.
Mülk senin kimi peşin, kimi taksitle aldı.
Lütfiye cennet verdin, ateş Rubil’e kaldı.