Mülk sahibi Rahmanken, ne sendeki bu tavır?
Sen ki yalnız bir kulsun, haddini bil haddini!
O mu dedi temlik et, nefsin için saç savur?
Haini sevmez Allah, doğru oku hak dini!
Her ne varsa uhdende, emanettir emanet!
Sana düşen vazife; tevzi etmek muhtaca!
Yani önce Rabbine, kitap üzre iman et;
Sonra dağıt hak için, yetim yoksul ve aça!
Ver dedikse tümünü, ver demedik ki sana!
Her şeyini dağıtıp, muhtaç olma namerde!
Ancak Rabbin kadirken, her fakire ihsana;
Ölçüleri şaşırıp, düşme sonda sen derde!
Tamam, işin tevziat, öyle diyor ayet de;
Lakin resul sadece, üçte birde kal diyor.
Cömertliği tercih et, bu uğruda say et de;
Varisleri unutup, bet olmasın hal diyor!
Madem sevap bire on, pek az yiyip çok dağıt!
Çünkü dünya tadımlık, doyma yeri cennettir.
Cömertlere uhra da, yokken korku ve ağıt;
Cimrilerin payıysa; azap ıkap cinnettir.
Abdullah Toroslu
14.11.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 14.11.2013 07:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!