Mülayim Şiiri - İbrahim Çulha

Yok bahçende bir tek ot,dikersin bahçelere gül
Ağlasa da yüreğin,sen başkaları için gül
Ötmez viranende baykuş, oluyorsun sen bülbül
Boyun bükmüş bu haline; bak ağlıyor şu sümbül

Çekersin bunca cefa, görmedin ki hiçbir vefa
Tat sen acı zehrini, sensiz sürsün onlar sefa
Ya benim hakkım,rahatım; kaldır onları rafa
Devam edermiydi zulüm olmasaydı bu kafa

Sen ki hak hukuk dinlersin,olmamak için zalim
Ezilirsin,çiğnenirsin,dayanırsın; mülayim
Öğretmedi mi sana şunca kravatlı alim
Mazlum hakkı sormadıkça,sende olursun zalim

Zulüm arşa dayanmış da, bir çok renge boyanmış
Hangi rengi seversin sen,o renge de boyanmış
Yarenlerin eli ile kapımıza dayanmış
Renkten ve yarenden geçmek onurlu bir davranış

Zulüm ile abad olma,ahirin berbat olur
Zalime yardım eden ki,ondan daha kelp olur
Gün gelir de devran döner,mazlum hakkı sorulur
Nemrut’lar yerinde kalsa, uşakları kovulur