Kara bahtım hasret çeker
Mazim benim canım sıkar
Acıya kim döner bakar
Ya pembe dünyam dön artık
Gelişine neşem desem
Dost görünüp kuyumu kazanlar
Şen görünüp ağıtlar yazanlar
Dogruyu yanlış diye bozanlar
Gidiyorum artık kına yakın
Sır alıpda ser diye satanlar
Yakışmıyor yüzüne asılmış kaşlar
Yokmu teselli verecek arkadaşlar
İçine atma hastalık böyle başlar
Susma derdini söyle kardeşim söyle
Saçlarına düşmüş beyazlarla aklar
Ağlama ne olur çocuk ağlama
Beni üzüp yüreğimi dağlama
Güneşin doğar elbette sabaha
Mutlu günler yaşayacaksın daha
Saçlara ak düştü artık
Kalp zaten yıllardır kırık
Bülbül güle küsmüş duruk
Sen neler ettin be ömür
Ateş yanmış bitmiş sönük
Sen benimle kalmadın bu alemde
Sende yanmazsan ben yanarım canım
Aklında ihanet dahi olmasa
Sende kanmazsan ben kanarım canım
Can utanır canı ayrı görünce
Bir elinde eskimiş defter
Bir elinde kırılmış kalem
Gönlünde ise acı elem
Bunları bir kenara bırak
Bir avuçcuk hayallerle gel.
Biriniz anam biriniz babam böyle yazılmış
Dört yaşına gelince defterimde bu çizilmiş
Kar üstünde bırakıp gitmede bari bir sarıl
Sen darılacaksan bu garibana yine darıl
Sen beni sever görünüyorsun ellere göre
Ömrümüzü hepden boşa geçirdik
Bu boşluk içinde sanki şaşırdık
Gençlik elden gitti artık kaçırdık
Yanlışımızı yazma yarabbi
Gençlik hiç bitmeyecek diye bildik
Sıkıntıdayım dardayım bunalımdayım
Sonu belli olan ince uzun yoldayım
İç karartma konusunda hep hovardayım
Neşe bulamıyorum ben hergün yastayım
Büyüdük özlem sevği hasret kıskacında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!