Mukaddes Sevgi Şiiri - Hasan Özünal

Günler geçti doludizgin, bilinmez bir meçhulde kayboldular.
Bir selam bile vermeden geçip,
o fırtınaların savurduğu hayatımdan geriye,
sarı, kızıl renklere bürünmüş bir sonbahar bıraktılar.
Kışın habercisi sonbaharın en yükseklere bir hediyesi olan beyazlıkları,
dumanlar tüten başıma bir taç gibi işleyip de geçtiler.
Terk edilen bir sevgiliye son bakışı andıran gözlerle tarıyorum şimdi geçmişi. Yanık bir Roma’dan daha kötü yangınlar, küller, korlar ve dumanlar arasından seçmeye çalışıyorum
ışıltılı varlığını ve bahar meltemini andıran sesini.
İncelmiş artık hayata olan bağları gönlümün.
İnceldiği yerden kopacaksa eğer bu hayatın anlamsız ipi,
günler arasından fırsat kollasın aniden gelecek Can Alıcı Melek.
Tercih hakkı tanısaydı eğer, bir seher vakti olsun isterdim
ebedi yolculuğun başlaması.
Günün yorgunluğu altındaki bedenimle
yeni bir yolculuğa çıkmak zor gelsin istemezdim
o kutlu başlangıçta.
Korkuları yenecek gücü hep hayallerimde bulduysam
bu ergin yaşıma kadar,
bir tüy olamam artık en tehlikeli felaketlerin salvolarında.
Batacaksa beden denilen bu fani gemi,
dibe vuran ilk yüreğim olmasın, bir kurşun külçesi gibi.
Son sözünü söyleyen o meşum şiddet,
boşuna aramasın göz bebeklerimde korkunun o mahcup eserini.
Bu bahtsız bedenin rotasını çizen kader,
yönümü sana çevirmeseydi eğer,
belki de dümen kırmazdım sonsuz ideallerimden.
Hedefe kilitlenmiş dümenimi çözmezdim o altın zincirlerden.
Ne mutlu ki, bir mıknatıs etkisi almış zerrecik gibi zapt olunmadı o saf duygular.
Koşmaktasın biliyorum sen de karşıdan esen zalim poyraza karşı.
Kapatmadasın aradaki mesafeleri bir arpa boyu an be an.
Ne var ki arada kalan mesafeler bir ömür kadar uzun.
Ürkek bir serçe gibi daldan dala konan bir karasızlık,
ya da kel kafalı, dört gözlü bir muhasebecinin ince hesapçılığı ile alınan mesafe ancak bir arpa boyundan az daha uzunca.
Bil ki sormaktayım her nefese,
her alınan ve verilen nefese,
sormaktayım koynumda vuran her kalp atışına ve
saat kadranındaki her tıkırtıya.
Sormaktayım; nerdesin?
Biliyorum ki; sensin evrenin var oluşundan beri tek ahengi.
Biliyorum ki; varoluşun temelindeki nirengi.
Biliyorum ki; sensiz iki cihan karanlık, iki cihan yokluk;
Gel, ara ve bul beni,
Yunus’a, Mevlana’ya, Piri Fanilere kısmet olan Mukaddes Sevgi…