Bulutlar üstünde kendime geldim
Kartallar tepemde çığlık çığlığa
Kolluyorlar en uygun zamanı
Atılıyorlar zıpkın misalinde
Vurmuşlar zincirler uzuvlarıma
Çakmışlar közden çiviler sıkıca
Yırtılıyor kulaklarım rüzgardan
Bir santim bile doğrulamıyorum
Ne için şaşırıyorum ki hala
Biliyordum bunları ne de olsa
Değer miydi onlar uğruna feda
Delirdim mi kurtarma arzusuyla
Yok kurtuluşum ölüm gibi yolum
Edilmedikçe tahtından o adi
Sürecek bir ömür eziyetim
Dağıt içimi kartalın keskisi
Kayıt Tarihi : 29.11.2025 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!