Ansızın gelsem,
Coşar mı gönlün.
Çocuk misali,sarar mı bedenimi ellerin.
Düştüm,parçalandım kalbinde.
Seyret,nasıl alay ediyor hayat.
Aklım başımdan gidiyor.
Senden sonra uyumayı unuttum.
Uyku değil sen alırdın yorgunluğumu.
Saniyelerce özlerim seni
Tek bir iyi kelimene köle olurum.
Ama sen bilmezsin.
En büyük yangından bile büyük içimdeki yangının
Şarkı dilinde tattım seni
Yani ne acı yüzünü gördüm,
Ne de tatlı bir tebessüm ışık tuttu yüzüme.
Ben mi dalda olgunlaşmayan tek meyve?
Sorular sorulur ya cevap sınırdır ona.
Ama benim dünyamda sınır yoktur.
Bilmeden,yollara serpiliyor kaderim.
Çakıl taşları batıyor ayaklarıma.
Sarıyor sancısı tüm varlığımı ve ben bu acıya susuyorum.
Kelimeler de sen yoksun ya konuşmak gelmiyor içimden.
Ellerim boş ceplerimi dolduruyor.
Dedim ya ceplerim boş....
Hiç bir sabah,
Çöl ortasına düştün mü?
Kaderin seni bir bakışa teslim etti mi?
Sonra da kendini bir boşlukta buldun mu?
İşte bu çaresizlik!
Sonu gelmeyen bir yolu gittin mi?
Oynak rüzgarlar sarılıyor bana.
Ellerime bilmediğim mendiller sıvıştırılıyor.
İçin hiç mi acımadı?
Peki seviyorum derken...
Anlıyorum,sen sevmek nedir bilmiyorsun.
Hadi herşeyi bırak,
Sen yabancı yerlere aşıksın.
Ben sana yetmedim.
Sen kendine bile düşmansın!
Anla artık yazma çık şu satır aralarından.
Bak,
Bir etrafa,her şey yazdıkların gibi değil
Eskileri anımsıyorum.
Benim sevipte içime gömdüğüm,
Aşklarımı anımsıyorum.
Onların sevildiklerinden habersiz yaşadıkları,
İki notalık eski bir şarkı.
Dolandı aklıma eski anıları.
Öyle bir aşk yaşadım ki tek ben yaralı.
Hıçkıra hıçkıra ağladım ama ne fayda.
Taşlar bile parçalandı aşkımın acısına.
Senin sevmek dediğin duygu nedir ki?
Ben sevince içim erir,
Saatler durur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!