Usulca sokulurdum gecenin koynuna
Karanlık ve çıplak bir hüzün çıkardı karşıma
Her defasında
Kirpiklerimin ucundan bir fırtına doğardı aniden
Sana uzanırdı gölgesi
Sımsıkı sarardı ruhunu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
