Muhteşem Saf Şiiri - Son Cengiz Aydın

geri dönsem iz, gitsem gölge tokatlayacak ayaklarımı biliyorum.
biliyorum; günah kabına sığamayınca vicdan,
vicdan pezevengleşince alkol olur,
yaş olur, kalleş olur, leş olur…

sana bravo hayat! sana bravo!
bütün felsefelerle hangi önermede seviştim söyler misin?
eriye eriye erdim, ere ere de je ne re oldum,
ben neden d e j e n e r e oldum söyler misin?
sana bravo hayat…

bir öğlen üstü uğrasam;
ektiğim paranoyaların yeşerdiği çayıra
bir öğlen üstü uğrasam;
hak ettiklerimi yeşerttiğim çayıra
ve görsem paranoyaların hakkımı darp ettiğini
ve tiksinsem;
ulan beyaza, masumiyetin beyazına boyayacaktık sadakati…
çayır, cayır cayır yanmazsa namerttir.

tanrı zekidir her aşka saf bir aşık verir,
saf aşığın kandırıldığı kadar da ömrü olur aşkın.
sonuç değişmez; aşk ve saf aşık yanılgının çektiği tetikle aynı anda ölür…
kalbin çok acı kaybıdır; dilindeki yılanla kendini zehirleyen sevgili…

biraz sensizlik lütfen ve biraz da sessizlik; ilahlar uykuda…
sahte melek kanatlarını gömdüğüm yerde yakılayım, lütfen…
ve mutlaka karıncalar işesin küllerime…

eh be kadın;
bende kendini de, bende beni de öldürdün; şimdi seni kim sevecek. söyler misin?