Yaşadıkça ömür bitene kadar,
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
İğneden ipliğe ketene kadar,
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
Yaşıyorum yaşadıkça öğrendim,
Hayata tutundum zorla direndim,
Yalan değil gözlerimle görendim,
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
Dostlar surat düşmanım güler,
Kalmamış tükenmiş merhametliler,
Gelmesin bir daha bitsin o günler,
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
Var gününde sevenlerin çok olur,
Dar gününde akranların yok olur,
Bunca günah bende alem ak olur
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
Veysel var elinde var ise yersin,
Çok şükür bin şükürAllah'ım dersin,
Sende yalvar sana yüce hak versin,
Tanrım zalimler muhtaç etmesin.
NOT:İnsan Hayatında Yaşanmış Ve
Yaşanacak Olan Dramlar İçindir.
Kayıt Tarihi : 7.3.2011 17:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/07/muhtac-etmesin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!